Rosas

In 1983 brak Anne Teresa De Keersmaeker internationaal door met Rosas danst Rosas, een voorstelling die ondertussen een ijkpunt is geworden in de geschiedenis van de postmoderne dans. Rosas danst Rosas bouwt verder op het minimalisme geïnitieerd in Fase (1982): abstracte bewegingen vormen de basis van een gelaagde choreografische structuur waarin herhaling de hoofdrol speelt. De heftigheid van die bewegingen wordt gecounterd door kleine dagelijkse gebaren. Rosas danst Rosas is uitgesproken vrouwelijk: vier danseressen dansen zichzelf, opnieuw en opnieuw. De uitputting en volharding die hiermee gepaard gaan zorgen voor een emotionele geladenheid die in scherp contrast staat met de rigoureuze structuur van de choreografie. De repetitieve, “maximalistische” muziek van Thierry De Mey en Peter Vermeersch kwam tegelijk met de choreografie tot stand. 
 
Met Rosas danst Rosas richtte de 22-jarige Anne Teresa De Keersmaeker bijna 35 jaar geleden het dansgezelschap Rosas op. Sindsdien heeft ze met Rosas een oeuvre van meer dan 50 creaties ontwikkeld. Het succes van Rosas danst Rosas en de aandacht in de internationale pers zette het gezelschap en De Keersmaeker resoluut op de wereldkaart. In tussentijd is de voorstelling meermaals hernomen en werd ze in totaal maar liefst 351 keer gedanst in theaters over de hele wereld.
 
De vier originele danseressen van de voorstelling, Anne Teresa De Keersmaeker zelf, Adriana Borriello, Michèle Anne De Mey en Fumiyo Ikeda, waren de eerste leden van het dansgezelschap. Voor deze herneming wordt de voorstelling aan een volledig nieuwe cast jonge danseressen aangeleerd.