Anika Edström Kawaji (Zweden, °1994) studeerde van 2004 tot 2013 aan de Koninklijke Zweedse Balletschool. Tijdens het seizoen 2012-13 was ze voltijds in opleiding bij het Cullberg Ballet in Zweden. Met dat gezelschap danste ze Translations, het tweede deel van Melanie Mederlinds The Strindberg Project, en Ekman's Triptych—A Study of Entertainment van Alexander Ekman. In 2016 voltooide ze haar studie aan P.A.R.T.S., Brussel, en werd ze lid van Rosas voor de herneming van Rain.

Bilal El Had (Marokko, °1991) begon met streetdance toen hij twaalf was. In 2013 behaalde hij zijn ingenieursdiploma in Annecy, Frankrijk. Tijdens zijn studie werkte hij mee aan verschillende kleine dansprojecten in de regio. Daarna vatte hij de opleiding van P.A.R.T.S. in Brussel aan. Na zijn afstuderen aan P.A.R.T.S. nam hij in 2016 deel aan Laurent Chétouanes project Khaos. Hetzelfde jaar ging hij ook aan de slag bij Rosas, voor de nieuwe versie van A Love Supreme.

Boštjan Antončič werd geboren in Celje, Slovenië in 1980. Hij startte zijn dansopleiding in het in Plesni Forum te Celje met Goga Stefanovič-Erjavec en zette zijn opleiding verder aan de Salzburg Experimental Academy of Dance. Hij danste in projecten van Matjaž Farič, Susan Quinn, Mia Lawrence, Matej Kejžar en creëerde zelf enkele voorstellingen. Hij gaf verschillende workshops in Slovenië en in de rest van Europa en maakte deel uit van de faculteit van de High School for Contemporary dance in Slovenië en van SEAD in Oostenrijk. In 2005 vervoegde Boštjan Rosas waar hij vervolgens meedanste in D'un soir un jour (2006), Bartok, Beethoven, Schönberg - Repertory Evening (2006), Steve Reich Evening (2007), Zeitung (2008), The Song (2009), En Atendant (2010), Cesena (2011), de herneming van Drumming (2012), Vortex Temporum (2013) en Work/Travail/Arbeid (2015). Boštjan is ook te zien in Anne Teresa De Keersmaekers mise-en-scène van Così fan tutte gemaakt voor de Opera van Parijs.

Carlos Garbin (Brazilië, 1980) volgde ballet en hedendaagse dans aan de Stedelijke Academie van zijn thuisstad Caxias do Sul en was danser in het daaraan verbonden gezelschap. Tijdens dezelfde periode werkte hij als choreograaf met plaatselijke jongeren in het sociaal-artistieke project BPM- Batidas Por Minuto. In 2004 kwam Garbin naar Brussel, waar hij in 2008 afstudeerde aan P.A.R.T.S. Gedurende die periode was hij te zien als danser in Soul Project van David Zambrano en in When you look at me… van Mia Lawrence. Ook maakte hij eigen werk: Boarding (2006) en Raising the sparks (2006) met Liz Kinoshita. Met choreografe Alexandra Bachzetsis werkte hij aan het project Dream Season. Carlos kwam bij Rosas in 2008 in aanloop naar The Song en is ook te zien in En Atendant (2010), Cesena (2011), Vortex Temporum (2013), Twice (2013) en Work/Travail/Arbeid (2015). Hij danst ook mee in de herneming van Drumming (2012).

Cynthia Loemij werd in 1969 in het Nederlandse Brielle geboren. Ze volgde een lerarenopleiding aan de Rotterdamse dansacademie waar ze haar diploma behaalde in 1991. Sindsdien maakt ze deel uit van de vaste kern van Rosas. Hier werkte ze mee aan en danste ze in de creaties ERTS, Mozart/Concert Arias- un moto di gioia, Amor constante más allá de la muerte, Verklärte Nacht, Woud, Just Before, Drumming, Quartett (een duet met Frank Vercruyssen), In Real Time, Rain en Small hands (een duet met Anne Teresa De Keersmaeker), April me, Repertory Evening, Bitches Brew / Tacoma Narrows, Kassandra, de herneming van Mozart / Concert Arias, Raga for the Rainy season / A Love Supreme, D'un soir un jour, Bartók / Beethoven / Schönberg Repertory Evening, Steve Reich Evening, Zeitung, En Atendant, Work/Travail/Arbeid en Così fan tutte. Ze danste in de hernemingen van Achterland, Rosas danst Rosas, Elena’s Aria, Mikrokosmos en Drumming, en in de opera Bluebeards Castle en de verfilming van Achterland en Rosas danst Rosas. In 2006 nam ze deel aan Nusch, een voorstelling van TG Stan. In 2009 danste ze samen met Mark Lorimer het duet Prélude à la Mer in de gelijknamige film van Thierry De Mey. Ze was te zien in End van Kris Verdonck en werkte met Manon de Boer aan de installaties Dissonant en Mirror Modulation. Samen met David Zambrano creëerde ze een duet voor de voorstelling Holes. Cynthia Loemij gaf les aan P.A.R.T.S. (Brussel), het Panetta Movement Centre and Movement Research (New York), Dance Works (Rotterdam), voor de opera Garnier (herneming van Rain) en aan het ballet van Lissabon. In 2011 richtte ze samen met Mark Lorimer het gezelschap OVAAL op en creëerde de voorstellingen To Intimate en Dancesmith – Camel, Weasel, Whale.

Frank Gizycki (Frankrijk, °1993) voltooide in 2011 zijn wetenschappelijke studie en volgde daarna een dansopleiding aan het Conservatoire national supérieur de Musique et de Danse in Lyon, Frankrijk, en aan P.A.R.T.S., Brussel, waar hij afstudeerde in 2016. Hij vervoegde Rosas in 2016 voor de tentoonstelling Work/Travail/Arbeid in het Tate Modern, Londen, en voor de herneming van Rain.

Igor Shyshko is geboren in Belarus in 1975. Van 1993 tot 1997 studeerde hij ballet en moderne dans aan de afdeling dans van The University of Culture in Minsk. In 1997 verhuisde hij naar Brussel om te studeren aan de dansschool P.A.R.T.S. Hij studeerde er af in juni 2000. Bij P.A.R.T.S. heeft Igor bijgedragen als danser aan de creatie van en was hij performer in Donne-moi quelque chose qui ne meurt pas van Claire Croizé, Milky Way van Thomas Hauert en Selfwriting van Jonathan Burrows. Vanaf 1998 werkte Igor als stagiair bij Anne Teresa De Keersmaeker en Rosas tijdens het creatieproces van Drumming. In 2000 heeft hij bijgedragen als danser aan de creatie van Rush, een choreografie van Akram Khan. In September 2000, werd hij lid van Rosas waar hij danst in de revival van Drumming. Hij droeg ook bij aan de creatie van Rain, April me, The Repertory Evening, Bitches Brew / Tacoma Narrows, Kassandra, the revival of Mozart / Concert Arias, Raga for the rainy season / A love Supreme, D’un soir un jour, Bartok, Beethoven, Schoenberg - Repertory Evening, Steve Reich Evening, Zeitung en The Song. In 2010 creëerde hij samen met Michèle Noiret Minutes Opportunes. In datzelfde jaar werkte hij samen met Arco Renz in het Kaaitheater, voor het Paleis van Schone Kunsten. In 2011 heeft hij bijgedragen als danser aan Zeit van Mark Vanrunxt en de creatie van Dust van Arco Renz.

Jakub Truszkowski werd in 1977 geboren in Gdansk, Polen. Hij begon zijn dansopleiding in 1987 aan de Nationale Balletschool te Gdansk, waar hij afstudeerde in 1996 en meespeelde in verschillende klassieke stukken in de opera van Gdansk. In 1996 werd Jakub toegelaten tot P.A.R.T.S., de dansschool van Anne Teresa De Keersmaeker, waar hij afstudeerde in 1999. In januari 2002 werd hij lid van Rosas. Hij danste er mee in de heropvoering van Drumming, Mozart/Concert Arias, Mikrokosmos en werkte mee aan de creatie van In Real Time, Rain, April Me, Repertory Evening (2002), Bitches Brew /Tacoma Narrows en Kassandra. In 2008 verhuisde hij naar Les Ballets C de la B, waar hij danste in Import Export en meewerkte aan de creatie van Ashes. Hij is leraar aan P.A.R.T.S. (Brussel) en gastleraar aan verschillende andere scholen zoals De Theaterschool, Amsterdam and The Folkwang University of the Arts(Essen). Als repetitor droeg hij bij aan de herneming van de repertoire projecten van Rosas in de opera van Lyon, P.A.R.T.S., de opera van Parijs en Companhia Nacional de Bailado. Hij creëerde intussen 4 eigen stukken: Solo For The Projector, Improvisation Solo, Bodyscapes en Memory Reset. Jakub is ook medeoprichter van en performer bij het danscollectief The House of Bertha.

Jason Respilieux (België, °1991) werd opgeleid aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel en Codarts in Rotterdam, en studeerde in 2014 af aan P.A.R.T.S. in Brussel. Hij danste mee in Re-zeitung (een herwerkte versie van Rosas' Zeitung) tijdens de tournee georganiseerd door P.A.R.T.S., en hij werkte als freelancedanser voor verschillende choreografen, waaronder Salva Sanchis (Islands), Ted Stoffer en, onlangs nog, Claire Croizé (Evol). Sinds begin 2016 werkt hij samen met Baptiste Conte aan een nieuwe beeldende voorstelling over steenkool. Respilieux is ook achter de schermen actief als adviseur bij het maken van voorstellingen en als mentor van leerlingen van de Kunsthumaniora in Brussel. Naast zijn werk als danser is hij lesgever dans bij Rosas, aan de Kunsthumaniora Brussel en bij andere organisaties.

José Paulo dos Santos (Brazilië, °1988) begon in 2001 als tapdanser bij Projeto Rithmus, een sociaal project in zijn geboortestad Araraquara, Brazilië. Met een studiebeurs volgde hij een opleiding ballet, hedendaagse dans en streetdance aan het Centro de Dança Gilsamara Moura in Araraquara. Zijn beroepscarrière startte hij in 2005 bij het gezelschap Cia Shuffle Trips. Als lesgever en choreograaf werkte hij met kinderen in verschillende lokale maatschappelijke projecten. In 2008 werd hij uitgenodigd om in het kader van International Performance Lab in Peru te werken met kunstenaars uit Zuid-Amerika en Europa onder leiding van Khosro Adibi. Ondertussen maakte hij in Belo Horizonte, Brazilië, de voorstelling Inside Out in een regie van Khosro Adibi. In 2008 kwam hij studeren aan P.A.R.T.S. in Brussel. Tijdens zijn studie gaf hij les bij Dancingkids, de kinderdansschool van Rosas, trad hij op in KDO, geregisseerd door Franco Dragone (van Cirque du Soleil) en volgde hij talrijke danslessen en workshops. In 2012 maakte hij samen met drie andere eindejaarsstudenten van P.A.R.T.S. de voorstelling 111-1, die in zeven landen toerde. Na zijn studie werkte hij met regisseur Mokhallad Rasem in Romeo & Julia in het Antwerpse Toneelhuis. In 2013 danste hij in de herneming door P.A.R.T.S. van Anne Teresa De Keersmaekers Zeitung. In 2014-15 was hij te zien in Primitive van Action Scénique / Claire Croizé. Ondertussen begon hij ook te dansen bij Noé Soulier, met wie hij in 2015 en 2016 op tournee ging. Dos Santos werd lid van Rosas in 2015; sindsdien danste hij in Drumming, Rain en A Love Supreme en in de tentoonstelling Work/Travail/Arbeid.

Nadat hij in 1997 afstudeerde aan de Conservatoire national supérieur de musique et de danse in Parijs, vervoegde hij het ballet van de opera te Nice. In zijn honger naar ervaring ruilde hij de balletwereld in voor het Noors danstheatergezelschap B-Valiente Kompani. Hij ontmoette er verschillende choreografen waaronder Jo Strömgren en vervoegde er het moderne dansgezelschap Nye Carte Blanche geleid door Karen Foss. Na zijn terugkeer in Frankrijk maakte hij twee seizoenen deel uit van het Ballet Preljocaj. Daarna werkte hij voor het ballet van de opera te Lyon, waar hij kennismaakte met het werk van choreografen zoals Mathilde Monnier, William Forsythe en Philippe Decouflé. Sinds 2001 werkt hij nauw samen met François Laroche-Valière en werkte hij mee aan al zijn producties: Sans jamais qu’ici ne se perde (deel een van een tweeluik, 2002), Pour venir jusque-là (deel twee, 2004), Présence/s (2005), IN/STELLATION (2006) en Signature-(solo), dat voor het eerst werd opgevoerd in november 2009. Tegelijkertijd richtte Monty in 2005 het Collectif Loge 22 op in Lyon samen met Marie Goudot en Michael Pomero. Hier is hij actief als choreograaf.

Laura Bachman (Frankrijk, °1994) studeerde van 2005 tot 2011 aan de Balletschool van de Opera van Parijs en trad in 2011 toe tot het Ballet van de Opera van Parijs. Met dit gezelschap danste ze in klassieke balletten zoals La Bayadère, Giselle en Doornroosje en werkte ze met een groot aantal choreografen. Ze trad op in producties van o.a. Wayne McGregor, Benjamin Millepied, John Neumeier en Pina Bausch. Ze ging ook op tournee met het gezelschap, onder meer naar Moskou voor voorstellingen in het Bolsjojtheater, naar Japan en Australië. In 2016 werkte Bachman met Benjamin Millepieds gezelschap L.A. Dance Project. Ze danste twee stukken van Anne Teresa De Keersmaeker, Rain en Bartók/Beethoven/Schoenberg, met het Ballet van de Opera van Parijs en sinds augustus 2016 is ze lid van Rosas, voor de herneming van Rain.

Laura Maria Poletti (Frankrijk, °1992), begon haar professionele dansopleiding in 2009 aan het Conservatoire van Parijs en studeerde ondertussen ook Engelse literatuur aan de Université Paris Diderot. In 2013 vatte ze de Training Cycle aan van P.A.R.T.S., Brussel, die ze voltooide in 2016. In de herfst van 2014 trad ze op in Spanish Dance van de Trisha Brown Dance Company in Leuven, België. In januari 2016 werkte ze onder leiding van Diane Madden en Carolyn Lucas als stagiaire mee aan de laatste repertoirevoorstellingen van de Trisha Brown Dance Company aan de Brooklyn Academy of Music. Samen met andere P.A.R.T.S.-studenten nam ze deel aan de creatie van Dawn van choreograaf Mårten Spångberg, een stuk dat in juli 2016 in première ging op ImPulsTanz, Wenen. Ze werd opgenomen in Rosas in 2016, voor de herneming van Rain.

Lav Crnčević (Servië, °1996) begon zijn artistieke carrière met een studie klassieke gitaar en hij vertegenwoordigde zijn land op sportieve danscompetities. Hij voltooide in 2013 zijn opleiding aan de Nationale Balletschool Lujo Davičo in Belgrado en studeerde daarna verder aan P.A.R.T.S., waar hij met veel verschillende choreografen en lesgevers werkte, waaronder David Zambrano, David Hernandez, Salva Sanchis, Marta Coronado en Libby Farr. Tijdens zijn derde studiejaar nam hij deel aan een uitwisselingsprogramma van P.A.R.T.S. waardoor hij twee maanden lang met Afrikaanse studenten kon werken aan de École des Sables in Senegal. Na zijn afstuderen in 2016 ging Crnčević aan het werk bij Rosas voor de tentoonstelling Work/Travail/Arbeid in het Tate Modern, Londen, eveneens in 2016, en de herneming van Rain.

Léa Dubois (België, °1990) studeerde in 2009 af aan de Koninklijke Balletschool Antwerpen. In 2009 en 2010 was ze stagiaire bij Dansgroep Amsterdam, onder leiding van Itzik Galili en Krisztina De Châtel, en ze was lid van dat gezelschap in 2010 en 2011. Van 2011 tot 2014 danste ze bij het gezelschap van Nanine Linning in Osnabrück en Heidelberg, Duitsland. In 2015 nam ze deel aan de herneming van What the body does not remember van Ultima Vez, het gezelschap van Wim Vandekeybus. Ze danst sinds 2016 bij Rosas, in de herneming van Rain.

Louis Nam Le Van Ho (Frankrijk, 1995) begint zijn dansopleiding in 2009 aan het nationale conservatorium van Parijs. Hij studeert gedurende twee jaar ballet met Alain Debrus vooraleer hij naar hedendaagse dans overstapt. Hij ontdekt contactimprovisatie dankzij Didier Silhol en studeert improvisatie/compositie met Christine Gérard. Tussen 2013 en 2016 studeert hij aan P.A.R.T.S. te Brussel, waar hij inspirerende leerkrachten als Martin Kilvady, Dominique Duszynski en Yoko Ando ontmoet. In P.A.R.T.S. neemt hij deel aan projecten van medestudenten en begint hij met eigen werk. In 2016 interpreteert hij Did you say transmission?, een lecture-performance door Dominique Duszynski over de overdracht van Pina Bauschs werk. Deze performance vond plaats in het kader van de Pina Bausch-tentoonstelling in de Martin-Gropius-Bau te Berlijn.

Luka Švajda (Kroatië, °1995) begon als negenjarige te dansen aan de Ilijana Lončar-studio in Požega en studeerde daarna dans in Zagreb en aan de Salzburg Experimental Academy of Dance. Zijn eerste professionele ervaring volgde in 2012, met Anton Lachky's voorstelling Kids in a Play. In 2013 werkte hij met de vermaarde danser en leraar Martin Sonderkamp aan Re-wired Choreographies for the Preconscious Body. Hij werkte ook samen met de Zagreb Dance Company en choreograaf Bo Madvig op het Dance and Non-Verbal Theatre Festival in San Vincenti, Croatië. Hij danste Love Will Tear Us Apart, een solo van Petra Hrašćanec en Sasa Božić, in het Dans Centrum Jette, Brussel, in Les Subsistances, Lyon, in het kader van het internationale project Spider Expand, en in het Théâtre de la Bastille, Parijs, tijdens het festival Hors-série n° 6. Hij werkte mee aan de voorstelling Fragile Matter van Paul Blackman en Christine Gouzelis, een onderdeel van The Bodhi Project. Hij werd lid van Rosas voor de herneming van Rain in 2016.

Marie Goudot studeerde dans aan de Rudra Béjart school. Ze sloot zich aan bij het Béjart Ballet in Lausanne in 1998 maar verliet het gezelschap in 2000 om een zelfstandige carrière op te starten. Ze kwam voor het eerst in contact met hedendaagse dans tijdens haar samenwerking met Russel Maliphant in Londen en later met het Alias gezelschap in Genève. In 2005 richtte ze samen met Michael Pomero en Julien Monty het Collectief Loge 22 op, een structuur voor collectieve creatie en choreografisch onderzoek. Loge 22 creëerde ondertussen een twaalftal projecten, waaronder voorstellingen en dansfilms. Loge 22 is medeoprichter van het Europese festival Spider, dat onder andere in Slovenië, Kroatië, Griekenland, Frankrijk en België evenementen organiseert. Marie Goudot begon bij Rosas te dansen voor de creatie van Cesena en werkte sindsdien mee aan Vortex Temporum, Work/Travail/Arbeid en Così fan tutte.

Mark Lorimer (Groot-Brittannië, 1969) werd opgeleid in Londen aan het LCDS en werkte sindsdien onder andere met the Featherstonehaughs/Lea Anderson, Cie. Michèle Anne De Mey, Bock and Vincenzi, Mia Lawrence, Deborah Hay en Jonathan Burrows. Als medeoprichter van ZOO/Thomas Hauert nam hij vanaf 1997 deel aan zes groepsprojecten en stond hij in voor de choreografie van Nylon Solution, een onderdeel van “5”. Bij Rosas werkte Lorimer als danser en als repetitieleider mee aan verschillende creaties en hernemingen. Hij werkte mee aan Amor Constante Mas Alla De La Muerte, Kinok , Verklärte Nacht, Woud, Mikrokosmos (reprise), Un Moto Di Gioia - Mozart Concert Arias (reprise), In Real Time, Rain, Drumming (reprise), Repertory Evening (20th Anniversary), D'Un Soir Un Jour, Bartok-Beethoven-Schönberg Soirée Répertoire, Steve Reich Evening , Zeitung, The Song, En Atendant en Vortex Temporum.
Lorimer gaf onder andere les bij ImpulsTanz in Wenen, P.A.R.T.S., het Laban Centre in Londen en Movement Research in New York.
In 2011 creërde Mark met Cynthia Loemij het duet To Intimate, op live muziek van cellist Thomas Luks. In 2012 werkte hij samen met Alix Eynaudi voor een ander duet - Monique. Vorig jaar zetten Cynthia en Mark hun samenwerking verder voor een ‘gedeelde solo’ met grafisch ontwerper Clinton Stringer, getiteld Dancesmith - Camel, Weasel, Whale. Mark nam ook deel aan de creatie van Manger, een choreografie van Boris Charmatz.

Michaël Pomero werd geboren in 1980 in Corsica en begon te dansen bij de Junior Ballet Company van Béziers. Hij zette zijn studies verder aan de Rudra Béjart Workshop School in Lausanne. Zijn professionele carrière begon in 1999 bij het Béjart Ballet Lausanne. In 2001 werd hij lid van het Lyon Opera Ballet waar hij danste in werk van John Jasperse, Angelin Preljocaj, Dominique Boivin, Russell Maliphant en anderen. In 2003 begon hij freelance te werken en verhuisde hij naar Londen van waaruit hij deelnam aan twee creaties van Russell Maliphant en aan verschillende andere projecten in Engeland en Zwitserland. In 2005 richtte hij mee het collectief Loge 22 op in Lyon. Sinsdien danste Michaël verschillende malen in producties van Anne Teresa De Keersmaeker : Bartók / Beethoven / Schönberg – Repertory Evening, The Song, Cesena, Vortex Temporum, Work/Travail/Arbeid en Così fan tutte. Tegelijkertijd bleef hij actief betrokken bij de projecten van Loge 22, waaronder de meest recente : Sur Face, ...comme étant de l'émiettement en Konkretheit. Hij maakt ook deel uit van de SPIDER, een internationale coöperatie die artistieke samenkomsten organiseert.

Robin Haghi (Zweden, °1993) startte zijn professionele opleiding aan het dansdepartement van het Estetiska Gymnasium in Stockholm. Nog tijdens zijn studie werkte hij als danser en choreograaf voor de Zweedse televisie. In 2012 verhuisde Haghi naar Oostenrijk om er te gaan studeren aan de Salzburg Experimental Academy of Dance; het jaar daarop zette hij zijn opleiding verder aan P.A.R.T.S., Brussel, waar hij in 2016 afstudeerde. In 2015 danste Haghi in Vera Tussings T-Dance op het Fringe Festival in Edinburgh, en ook in Bern. Hij werd in 2016 lid van Rosas voor de herneming van Rain en werkte dat jaar ook mee aan Anne Teresa De Keersmaekers tentoonstelling Work/Travail/Arbeid in het Tate Modern, Londen.

Samantha van Wissen werd in 1970 geboren in het Nederlandse Roermond. Na haar opleiding aan de Rotterdamse Dansacademie kwam ze bij Rosas om er mee te werken aan verschillende creaties waaronder ERTS (1992), Mozart/Concert Arias – un moto di gioia (1996), Amor Constante más allá de la muerte (1994), Verklärte Nacht (1995), Woud (1996), Work/Travail/Arbeid (2015) en Così fan tutte (2017). Ze danste ook in de voorstellingen en films Achterland (1994) en Rosas danst Rosas (1997) en in de hernemingen van Mikrokosmos, Achterland, Rosas danst Rosas, Rain en Drumming. Sinds 1997 maakt ze deel uit van ZOO/THOMAS HAUERT. Ze speelde in de jeugdtheaterstukken Drie Zusters en Droesem in een regie van Inne Goris (Zeven). Samantha geeft workshops aan P.A.R.T.S. en binnen andere opleidingen.

Sandy Williams is afkomstig uit Calgary, Canada en studeerde aan de University of Calgary en aan Concordia University vooraleer hij in 2002 naar Brussel verhuisde om aan P.A.R.T.S. te studeren. Na het afronden van de eerste cyclus ging hij verder met het creëren van zijn eigen werk (The Kansas City Shuffle, Everything Happens So Much) en werkte hij regelmatig samen met Andros Zins-Browne (Day In / Day Out, Limewire, The Middle Ages, Already Unmade), Loge22 (Konkretheit) en Deborah Hay (I'll Crane For You). Sandy vervoegde Rosas voor de creatie van Zeitung (2008) en werkte daarnaa mee aan The Song (2009), En Atendant (2010), Cesena (2011) en De Zes Brandenburgse Concerten (2018).

Soa Ratsifandrihana (Frankrijk, °1994) volgde eerst een opleiding aan het Conservatoire national supérieur de Musique et de Danse van Parijs en daarna bij het Junior Ballet, waarmee ze optrad in choreografieën van Nathalie Pubellier en Cristiana Morganti. Na haar studie reisde ze in 2014 naar Japan om er Le Baiser van Thomas Lebrun te dansen. Hetzelfde jaar werd ze lid van het gezelschap Compagnie du Hanneton, onder leiding van James Thierrée, voor de creatie van Tabac Rouge. Deze productie kreeg de Molièreprijs voor visuele creatie in 2014, waarna een internationale tour naar o.a. het Sydney Festival, het Chekhov Festival (Moskou, Sint-Petersburg en Jekaterinenburg) en het BAM New Wave Festival (New York) volgde. Ze werkte ook samen met Salia Sanou voor de creatie van Du Désir d'Horizons, een stuk geïnspireerd op dansworkshops gehouden in vluchtelingenkampen in Burkina Faso, Afrika. In 2016 werd ze lid van Rosas voor de herneming van Rain.

Sue-Yeon Youn werd geboren in 1981 in Zuid-Korea. In 1987 ging ze ballet en traditionele Koreaanse dans studeren en in 1994 begon ze les te volgen aan de Seoul Arts High School. In 2002 studeerde ze af aan het dansdepartement van de Koreaanse National University of Arts. Tussen 2001 en 2003 werkte ze als danseres voor de Sungsoo Ahn Pick-up Group in Korea. Daarna studeerde Sue-Yeon aan de Rotterdamse Dansacademie en volgde ze de Research Cycle aan P.A.R.T.S., waar ze in 2006 afstudeerde met Love. Death. My life with Ting-Yu. Oh wait, I am you. In 2006 nam ze deel aan Deborah Hay’s Solo Performance Comminssioning project o,o in Schotland. Sue-Yeon kwam bij Rosas voor de creatie van Steve Reich Evening en werkte sindsien mee aan Zeitung, En Atendant, Golden Hours (As you like it), en de herneming van Rosas danst Rosas, Bartok/Mikrokosmos en Drumming (2012). Daarnaast werkte ze met David Zambrano voor Soul Project (2006) en creeërde ze een duet voor zijn voorstelling Holes. In 2016 maakte Sue-Yeon deel uit van de creatie New Narratives van Georgia Vardarou.

Thomas Vantuycom (België, °1989) danste al heel jong in verschillende voorstellingen van Jeugdtheater fABULEUS in Leuven, België. Na het behalen van een bachelor Handelsingenieur in 2010 aan de Katholieke Universiteit Leuven besliste hij zijn carrière een andere wending te geven en zich aan de podiumkunsten te wijden. Hij werd toegelaten tot P.A.R.T.S., Brussel, en studeerde er af in 2014. Sindsdien was hij te zien in het theaterstuk Wij/Zij van het jeugdtheater Bronks en in Orfeo ed Euridice van het Belgische operacollectief The Ministry of Operatic Affairs. Vantuycom ging in 2015 bij Rosas dansen voor Anne Teresa De Keersmaekers tentoonstelling Work/Travail/Arbeid in WIELS, Brussel. Sindsdien trad hij ook op in De Keersmaekers Rain, A Love Supreme en Zeitigung.

Yuika Hashimoto (Japan, °1991) begon te dansen toen ze drie was en volgde lessen bij Yoshi Nagai. In 2014 studeerde ze af aan het Women's College of Physical Education in Tokio, Japan. Tijdens haar studietijd in die stad volgde ze ook les bij Yukari Ota. Ze liep stage bij het gezelschap Field Works, waarmee ze in carry on optrad in Rucka, Letland, en PACT Zollverein in Essen, Duitsland. Met Yumi Osanai danste ze de creatie Hidden Sense en sinds 2015 werkt ze samen met het Belgische saxofoonkwartet Scarbo aan het PAGINE-project. In juni 2016 studeerde ze af aan P.A.R.T.S., Brussel; eveneens dat jaar werd ze opgenomen in het gezelschap Rosas voor de herneming van Rain.

Zoi Efstathiou (Griekenland, °1989) begon haar opleiding aan een professionele privédansschool in Athene, waarvoor ze een volledige studiebeurs had gekregen. Ze studeerde verder aan de Royal Academy of Dance, Londen, waar ze het hoogste diploma klassieke dans behaalde. Tussen 2010 en 2015 werkte ze samen met Dominique Duszynski voor haar voorstellingen Sous Les Ponts, Sotto Voce, Walkabout en het duet Riff, opgevoerd in Frankrijk, België en Brazilië. Van 2013 tot 2015 danste ze in Michèle Noirets Hors-champ. Ze maakte en danste ook eigen creaties in België, Griekenland en Oostenrijk: Mr. Gingerbread Man, 9 NiNe en Chapter I. Sinds 2010 geeft ze ballet- en hedendaagse dansles in verschillende dansscholen en studio's over de hele wereld. Ze kwam in 2016 bij Rosas dansen voor de herneming van Rain.