Abigail Aleksander (2000, VK) studeerde in 2022 af aan P.A.R.T.S., na eerder een opleiding te hebben gevolgd bij Centre for Advanced Training (The Place) en ArtsEd. Tijdens haar studies trad Abigail op met onder andere BalletLORENT, Flexer & Sandiland, Jess and Morgs Films, Tavaziva, Maria Hassabi, Ictus Ensemble en Philipp Gehmacher. In 2020 ontmoette Abigail geluidskunstenaar Davide Tidoni. Ze trad sindsdien op in verschillende van zijn werken en leidde hun eerste gezamenlijke workshop Touch of Sound tijdens de PAF Summer University 2022. Later dat jaar was ze gastdocente voor het onderzoeksproject Transforming Instrumental Gestures van Eva Reiter in Wenen. Sinds haar afstuderen heeft Abigail opgetreden met Philipp Gehmacher, The Slowest Urgency (an environment), Michiel Vandevelde, Ends Of Worlds, en is ze understudy voor Jan Martens' any attempt will end in crushed bodies and shattered bones. Abigail vervoegde Rosas in 2023 voor EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Boštjan Antončič (1980, Slovenië) startte zijn dansopleiding bij Plesni Forum in Celje, Slovenië, met Goga Stefanovič-Erjavec, en zette deze verder aan de Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD) in Oostenrijk. Hij danste in werk van Matjaž Farič, Susan Quinn, Mia Lawrence, Matej Kejžar en creëerde zelf voorstellingen. Hij leidde verschillende workshops in Slovenië en in de rest van Europa en gaf les aan de High School for Contemporary dance in Slovenië en bij SEAD. In 2005 vervoegde Boštjan Rosas waar hij danste in D'un soir un jour (2006), Bartok, Beethoven, Schönberg - Repertory Evening (2006), Steve Reich Evening (2007), Zeitung (2008), The Song (2009), En Atendant (2010), Cesena (2011), de herneming van Drumming (2012), Vortex Temporum (2013), Work/Travail/Arbeid (2015), Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten (2017), De Zes Brandenburgse Concerten (2018) en Forêt (2022). Boštjan was onder andere ook te zien in Anne Teresa De Keersmaekers Così fan tutte, gemaakt voor de Opera van Parijs, in de Dark Red museumprojecten, in de herneming van En Atendant (2022) en in Forêt (2022).

Laura Bachman (Frankrijk, °1994) studeerde van 2005 tot 2011 aan de Balletschool van de Opera van Parijs en trad in 2011 toe tot het Ballet van de Opera van Parijs. Met dit gezelschap danste ze in klassieke balletten zoals La Bayadère, Giselle en Doornroosje en werkte ze met een groot aantal choreografen. Ze trad op in producties van o.a. Wayne McGregor, Benjamin Millepied, John Neumeier en Pina Bausch. Ze ging ook op tournee met het gezelschap, onder meer naar Moskou voor voorstellingen in het Bolsjojtheater, naar Japan en Australië. In 2016 werkte Bachman met Benjamin Millepieds gezelschap L.A. Dance Project. Ze danste twee stukken van Anne Teresa De Keersmaeker, Rain en Bartók/Beethoven/Schoenberg, met het Ballet van de Opera van Parijs en sinds augustus 2016 is ze lid van Rosas, voor de herneming van Rain.

Jean Pierre Buré (1999, Santiago) is een Chileense danser en performer, gevestigd in Brussel. Hij begon met dansen op zijn 17e en heeft een achtergrond in circus, theater, klimmen, film en muziek. In 2019 werd hij toegelaten tot P.A.R.T.S. waar hij afstudeerde met een Bachelor of Arts in 2022. Bij P.A.R.T.S. creëerde hij zijn solo's 2 steps away from reality en Experiment N°2, die werden gepresenteerd op Dansand 2021 en het GXIII Graduation Festival EXiiiT. Jean Pierre werkte ook mee aan verschillende projecten van medestudenten van P.A.R.T.S., waaronder One Duet met Urte Groblyte, CUANDO YA NO ESTÉ met Macarena Bielski López en FLIES van Renato Miskolczi. In 2022 toerde Jean Pierre met Screws XL van Alexander Vantournhout. Jean Pierre vervoegde Rosas in 2023 voor EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Lav Crnčević (1996, Servië) begon zijn artistieke carrière met een studie klassieke gitaar. Als kind nam hij deel aan sportieve danscompetities, waarbij hij zijn land vertegenwoordigde. In 2013 voltooide Crnčević zijn opleiding aan de Nationale Balletschool Lujo Davičo in Belgrado, waarna hij zijn studies voortzette aan P.A.R.T.S. Hier werkte hij met verschillende choreografen en lesgevers, waaronder David Zambrano, David Hernandez, Salva Sanchis, Marta Coronado en Libby Farr. Tijdens zijn derde studiejaar nam hij deel aan een uitwisselingsprogramma van P.A.R.T.S., waardoor hij twee maanden met Afrikaanse studenten en choreografen kon werken aan de École des Sables in Senegal. Na zijn afstuderen in 2016 ging Crnčević aan het werk bij Rosas voor de tentoonstelling Work/Travail/Arbeid in het Tate Modern, Londen, en voor de herneming van Rain. Sindsdien danste hij in Zeitung, Mystery Sonatas / for Rosa, in de Dark Red projecten en in Forêt. Hij maakt ook deel uit van EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Sophia Dinkel (1995, Zwitserland) studeerde dans en muziek aan het Conservatoire populaire de musique, danse et théâtre, Genève, en vervolgde later haar dansopleiding aan Codarts, Rotterdam, waar ze in 2018 afstudeerde. In 2015 trad ze op in Tino Sehgal's Yet Untitled in het Stedelijk Museum, Amsterdam. Tussen 2017 en 2019 danste ze bij ICK Amsterdam onder leiding van Emio Greco en Peter Scholten, waar ze samenwerkte met en danste voor verschillende choreografen, waaronder Emanuel Gat (Next) Nacera Belaza (Ziell/Rouh), Amos Ben-Tal (60), en Kris Verdonck (I II III IIII, Something Out of Nothing). Ze vervoegde Rosas in 2020.

José Paulo dos Santos (1988, Brazilië) begon in 2001 als tapdanser bij Projeto Rithmus, een sociaal project in zijn geboortestad Araraquara, Brazilië. Met een studiebeurs volgde hij een opleiding ballet, hedendaagse dans en streetdance aan het Centro de Dança Gilsamara Moura in Araraquara. Zijn beroepscarrière startte hij in 2005 bij het gezelschap Cia Shuffle Trips. Als lesgever en choreograaf werkte hij met lokale kinderen in verschillende maatschappelijke projecten. In 2008 werd hij uitgenodigd om in het kader van International Performance Lab in Peru te werken met kunstenaars uit Zuid-Amerika en Europa onder leiding van Khosro Adibi. Ondertussen maakte hij in Belo Horizonte, Brazilië, de voorstelling Inside Out in een regie van Khosro Adibi. In 2008 kwam hij naar Brussel om te studeren aan P.A.R.T.S.. Tijdens zijn studie gaf hij les bij Dancingkids, een dansopleiding voor kinderen georganiseerd door Rosas, trad hij op in KDO, geregisseerd door Franco Dragone (van Cirque du Soleil) en volgde hij talrijke danslessen en workshops. In 2012 maakte hij samen met drie andere eindejaarsstudenten van P.A.R.T.S. de voorstelling 111-1, die in zeven landen toerde. Na zijn studie werkte hij met regisseur Mokhallad Rasem aan Romeo & Julia in het Antwerpse Toneelhuis. In 2013 danste hij in de herneming door P.A.R.T.S. van Anne Teresa De Keersmaekers Zeitung. In 2014-15 was hij te zien in Primitive van Action Scénique / Claire Croizé. Ondertussen begon hij ook te dansen bij Noé Soulier, met wie hij in 2015 en 2016 op tournee ging. Dos Santos werd lid van Rosas in 2015; sindsdien danste hij in  Drumming, Rain, A Love Supreme (2017), Zeitung (2017), Mystery Sonatas / for Rosa (2022) en in de museumprojecten Work/Travail/Arbeid (2015), Dark Red en Forêt (2022). José Paulo maakt ook deel uit van EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Rafael Galdino (Brazilië, 1996) begon zijn dansopleiding in 2012 aan de Escola Livre De Dança da Maré in Rio de Janeiro. Hij nam deel aan het artistiek, technisch en professioneel opleidingsproject Núcleo 2, opgericht door choreografen Lia Rodrigues en Silvia Soter. Tijdens zijn studies werkte Rafael mee aan en danste hij in Exercício M., de Movimento e de Maré (2013), een experimentele voorstelling gemaakt door de Lia Rodrigues Companhia de Danças. In 2014 nam hij met SINE QUA NON ART, het gezelschap geleid door choreografen Christophe Béranger en Jonathan Pranlas-Descours deel aan een internationaal samenwerkingsproject georganiseerd door het Centre Intermondes in La Rochelle, Frankrijk. Tussen 2016 en 2019 studeerde Rafael aan P.A.R.T.S. (Brussel). In 2019 maakte hij deel uit van de creatie Somnia van Anne Teresa en Jolente De Keersmaeker. Hij danste ook in Let it All Out van choreograaf Christian Duarte tijdens het GXII Festival georganiseerd door P.A.R.T.S.. Rafael vervoegde Rosas voor de herneming van Bartòk/Beethoven/Schönberg (2019), en heeft sindsdien gedanst in Zeitigung (2017), de Dark Red serie, Mystery Sonatas / for Rosa (2022) en Forêt (2022). Hij maakt ook deel uit van EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Carlos Garbin (Brazilië, 1980) begon zijn carrière bij Companhia Municipal de Dança de Caxias do Sul in 1998. Tegelijkertijd werkte hij als choreograaf met lokale jongeren in het sociaal-artistieke project BPM- Batidas Por Minuto. In 2004 verhuisde Carlos naar Brussel, waar hij in 2008 afstudeerde aan P.A.R.T.S.. Tijdens zijn studies gaf hij dansles bij Dancingkids. Carlos Garbin vervoegde Rosas voor de creatie van The Song (2009). Vervolgens danste hij in En Atendant (2010), Cesena (2011), Drumming (2012), Vortex Temporum (2013), Twice (2013), Work/Travail/Arbeid (2015), Golden Hours (as you like it) (2015) en The Six Brandenburg Concertos (2018). Carlos werkte ook mee aan de museumprojecten Dark Red Research Project (2020) en Dark Red - Kolumba (2020), en was artistiek assistent voor Mitten wir im Leben sind/Bach6CelloSuiten (2016) en de opera Così fan tutte (2017). Naast zijn werk bij Anne Teresa De Keersmaeker/Rosas werkte Carlos ook mee aan voorstellingen van andere kunstenaars, waaronder David Zambrano (Soul Project, 2006), Gabel Eiben (30 Something, 2020) en Lara Barsacq (Fruit Tree, 2021). Carlos Garbin speelt al meer dan tien jaar country blues gitaar. Hij reisde meerdere malen naar de Verenigde Staten, om er te studeren en op te treden. Hij speelde gitaar in meerdere Rosas-producties, waaronder The Song, Golden hours, Twice en Dark Red- Kolumba.

Nina Godderis (1999, België) begon met dansen en het beoefenen van judo in het zuiden van Frankrijk. Op 12-jarige leeftijd nam ze deel aan de herneming van Trois Générations van choreograaf Jean-Claude Gallotta. Ze studeerde 5 jaar dans aan het Conservatoire à Rayonnement Régional de Toulouse (Frankrijk), terwijl ze ook een wetenschappelijke opleiding volgde. In 2016 sloot ze zich aan bij het project Ladies First van Marion Muzac en ging ze een jaar lang op tournee in Frankrijk en België. Na het conservatorium en de middelbare school bereidde ze zich voor op het toelatingsexamen van het Instituut voor Politieke Studies (IEP, Frankrijk). In hetzelfde jaar begon ze ook aan het Centre National de Danse Contemporaine d'Angers (Frankrijk). Een jaar later, in september 2019, vatte ze haar studies aan bij P.A.R.T.S. (Brussel, training cycle), waar ze in juli 2022 afstudeerde. In januari 2023 vervoegde ze Rosas voor EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Marie Goudot (1978, Frankrijk) studeerde dans aan de Rudra Béjart School in Lausanne. In 1998 werd ze lid van het Béjart Ballet Lausanne en in 2000 verliet ze het gezelschap om een freelance carrière te beginnen. Ze kwam voor het eerst in contact met hedendaagse dans tijdens haar samenwerking met Russel Maliphant in Londen en later met het Alias gezelschap in Genève. In 2005 richtte ze samen met Michaël Pomero en Julien Monty het collectief Loge 22 op, een structuur voor choreografisch onderzoek en collectieve creaties. In 2010 vervoegde Goudot Rosas voor Cesena (2011) en Vortex Temporum (2013), en nam ze ook deel aan Work/Travail/Arbeid (2015), Così fan tutte (2017), Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten (2017), The Six Brandenburg Concertos (2018), de reprise van En Atendant (2022), en de Dark Red-reeks.

Marie Goudot werkte mee aan de creatie van My Breathing is My Dancing voor Rosas en Somnia voor P.A.R.T.S. Ze creëerde samen met Marie Albert, danseres van de Opera van Lyon, een solo uit het stuk Mitten wir im Leben sind/Bach6cellosuiten in het kader van Danser Encore (2022) in het Centre National de la Danse in Parijs. Sinds 2016 maakt Marie ook deel van uit de faculteit van P.A.R.T.S, en gaf ze les bij Impulstanz en CNSMD in Parijs

Yuika Hashimoto (Japan, °1991) begon te dansen toen ze drie was en volgde lessen bij Yoshi Nagai. In 2014 studeerde ze af aan het Women's College of Physical Education in Tokio, Japan. Tijdens haar studietijd in die stad volgde ze ook les bij Yukari Ota. Ze liep stage bij het gezelschap Field Works, waarmee ze in carry on optrad in Rucka, Letland, en PACT Zollverein in Essen, Duitsland. Met Yumi Osanai danste ze de creatie Hidden Sense en sinds 2015 werkt ze samen met het Belgische saxofoonkwartet Scarbo aan het PAGINE-project. In juni 2016 studeerde ze af aan P.A.R.T.S., Brussel; eveneens dat jaar werd ze opgenomen in het gezelschap Rosas voor de herneming van Rain.

Fumiyo Ikeda (1962, Japan) werd in 1979 toegelaten op MUDRA, de hedendaagse dansschool van Maurice Béjart in Brussel. Daar ontmoette ze Anne Teresa De Keersmaeker. In 1983 was ze één van de stichtende leden/dansers van Rosas. Tussen 1983 en 2008 heeft ze bijna aan alle Rosas producties deelgenomen. Ze heeft ook meegewerkt aan verschillende film - en videoprojecten van het gezelschap, waaronder Ottone Ottone en Rosa. Sinds 2007 heeft Fumiyo Ikeda een eigen artistiek traject ontwikkeld. In 2007 creëerde ze samen met Benjamin Verdonck en Alain Platel Nine finger. Deze voorstelling werd geselecteerd voor het Festival d'Avignon 2007 en kende daarna een uitgebreide internationale tournee. Haar volgende stap werd de solo in pieces, een samenwerking met de Britse theatermaker en regisseur van Forced Entertainment, Tim Etchells. In 2010 maakte ze deel uit van de cast van Life and Times, Episode 2, een productie van Nature Theater of Oklahoma. In 2013 creëerde ze met de Japanse choreografe Un Yamada amness. Het jaar daarna maakte ze met drie andere Japanse dansers en met slagwerkster Kuniko Kato Cross Grip. In 2015 choreografeerde en speelde ze Absence met Frank Focketyn, geregisseerd door Peter Verhelst (NTGent) en Eric Joris (CREW). In 2016 choreografeerde en speelde ze in een productie van Muziek LOD, De Sleutel, geregisseerd door Josse De Pauw. In 2017 maakte ze een solo op Piano and String Quartet van Morton Feldman, onder begeleiding van live muziek door Ictus. Fumiyo Ikeda geeft workshops in binnen- en buitenland, was gastdocent in het KASK, en is de rehearsal director voor de hernemingen van Rosas.

Cynthia Loemij (1969, Nederland) volgde een lerarenopleiding aan de Rotterdamse dansacademie, waar ze haar diploma behaalde in 1991. Sindsdien maakt ze deel uit van Rosas. Ze werkte mee aan en danste in de creaties EERTS (1992), Mozart/Concert Arias- un moto di gioia (1992), Amor constante más allá de la muerte (1994), Verklärte Nacht (1995), Woud (1996), Just Before (1997), Drumming (1998), Quartett (a duet with Frank Vercruyssen) (1999), In Real Time (2000), Rain and Small hands (a duet with Anne Teresa De Keersmaeker) (2001), April me (2002), Repertory Evening (2002), Bitches Brew / Tacoma Narrows (2003), Kassandra (2004), the revival of Mozart / Concert Arias, Raga for the Rainy season / A Love Supreme (2005), D'un soir un jour (2006), Bartók / Beethoven / Schönberg Repertory Evening (2006), Steve Reich Evening (2007), Zeitung (2008), En Atendant (2010), Vortex Temporum (2013), Work/Travail/Arbeid (2015), The six Brandenburg Concertos (2018) and Così fan tutte (2017), en in de reeks Dark Red projecten. Ze danste in de hernemingen van Achterland, Rosas danst Rosas, Elena’s Aria,  en Mikrokosmos en in de verfilming van Achterland en Rosas danst Rosas. In 2006 nam ze deel aan Nusch, een voorstelling van TG Stan. In 2009 danste ze samen met Mark Lorimer het duet Prélude à la Mer in de gelijknamige film van Thierry De Mey. Ze was te zien in End van Kris Verdonck en werkte met Manon de Boer aan de installaties Dissonant en Mirror Modulation. Samen met David Zambrano creëerde ze een duet voor de voorstelling Holes. Cynthia Loemij gaf les aan P.A.R.T.S. (Brussel), het Panetta Movement Centre and Movement Research (New York), Dance Works (Rotterdam), voor de opera Garnier (herneming van Rain) en aan het ballet van Lissabon. In 2011 richtte ze samen met Mark Lorimer het gezelschap OVAAL op en creëerde de voorstellingen To Intimate en Dancesmith – Camel, Weasel, Whale. Momenteel werkt ze samen met Anne Teresa De Keersmaeker aan de solo Vocabularium (werktitel, 2024).

Mark Lorimer (Groot-Brittannië, 1969) werd opgeleid in Londen aan het LCDS en werkte sindsdien onder andere met the Featherstonehaughs/Lea Anderson, Cie. Michèle Anne De Mey, Bock and Vincenzi, Mia Lawrence, Deborah Hay en Jonathan Burrows. Als medeoprichter van ZOO/Thomas Hauert nam hij vanaf 1997 deel aan zes groepsprojecten en stond hij in voor de choreografie van Nylon Solution, een onderdeel van “5”. Bij Rosas werkte Lorimer als danser en als repetitieleider mee aan verschillende creaties en hernemingen. Hij werkte mee aan Amor Constante Mas Alla De La Muerte, Kinok , Verklärte Nacht, Woud, Mikrokosmos (reprise), Un Moto Di Gioia - Mozart Concert Arias (reprise), In Real Time, Rain, Drumming (reprise), Repertory Evening (20th Anniversary), D'Un Soir Un Jour, Bartok-Beethoven-Schönberg Soirée Répertoire, Steve Reich Evening , Zeitung, The Song, En Atendant en Vortex Temporum.
Lorimer gaf onder andere les bij ImpulsTanz in Wenen, P.A.R.T.S., het Laban Centre in Londen en Movement Research in New York.
In 2011 creërde Mark met Cynthia Loemij het duet To Intimate, op live muziek van cellist Thomas Luks. In 2012 werkte hij samen met Alix Eynaudi voor een ander duet - Monique. Vorig jaar zetten Cynthia en Mark hun samenwerking verder voor een ‘gedeelde solo’ met grafisch ontwerper Clinton Stringer, getiteld Dancesmith - Camel, Weasel, Whale. Mark nam ook deel aan de creatie van Manger, een choreografie van Boris Charmatz.

Solal Mariotte (2001, Frankrijk) ontdekte dans via Hip Hop. Sinds 2020 reist hij met de breakdance crew Above The Blood en neemt hij deel aan verschillende van hun evenementen. Solal Mariotte studeerde aan het conservatorium van Annecy en vervolgde zijn dansopleiding bij P.A.R.T.S., waar hij in 2022 afstudeerde. Tijdens zijn studies nam hij deel aan verschillende creatieve projecten en begon hij zijn eigen choreografische taal te ontwikkelen. Hij werd opgemerkt door zijn solo-dansvoorstelling, die hij tot op de dag van vandaag blijft opvoeren. Ook danste hij in het stuk Any attempt will end in crushed bodies and shattered bones van Jan Martens. In 2023 vervoegde hij Rosas voor EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Mariana Miranda (1996, Brazilië) studeerde in 2014 af aan de Bolshoi Theater School in Brazilië. Het jaar daarop nam ze deel aan het project Biblioteca do Corpo (geregisseerd door Ismael Ivo) voor de creatie van Das Tripas Coração, dat in première ging op het ImPulsTanz festival in Wenen met aansluitend een tournee in Brazilië. Tussen 2016 en 2019 studeerde Miranda aan P.A.R.T.S., waar ze danste in werk van Trisha Brown, Boris Charmatz en Cristian Duarte. Ze nam ook deel aan Somnia van Jolente en Anne Teresa De Keersmaeker. Na haar afstuderen in 2019 heeft ze meegewerkt aan Screws en Snake Arms van Alexander Vantournhout en werkte ze samen met Wai Lok Chan aan de creatie van /bɪˈtwiːn/. In 2020 vervoegde ze Rosas voor de herneming van Drumming. Sindsdien danste ze in de Dark Red projecten, in Mystery Sonatas / for Rosa (2022) en Forêt (2022). Mariana maakt ook deel uit van EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Michaël Pomero (1980, Frankrijk) begon met dansen in de Junior Ballet Company in Béziers. Hij zette zijn studies verder aan de Rudra Béjart Workshop School in Lausanne. Zijn professionele carrière begon in 1999 bij het Béjart Ballet Lausanne. In 2001 werd hij lid van het Lyon Opera Ballet waar hij danste in werk van o.a. John Jasperse, Angelin Preljocaj, Dominique Boivin, Russell Maliphant. In 2003 begon hij freelance te werken en verhuisde hij naar Londen. Hij nam deel aan twee creaties van Russell Maliphant, en aan verschillende andere projecten in Engeland en Zwitserland. In 2005 richtte hij het collectief Loge 22 op in Lyon, samen met Marie Goudot en Julien Monty. Loge 22 is een van de oprichters van het SPIDER festival en organiseerde events in Slovenië, Kroatië, Griekenland, Frankrijk en België. Michaël Pomero werkte mee aan verschillende producties van Anne Teresa De Keersmaeker, waaronder Bartók / Beethoven / Schönberg – Repertory Evening (2006), The Song (2009), Cesena (2011), Vortex Temporum (2013), Work/Travail/Arbeid (2015), Mitten wir im Leben sind/Bach6Cellosuiten (2017), De zes Brandenburgse Concerten (2018), Così fan tutte (2017) en de Dark Red projecten. 

Soa Ratsifandrihana (Frankrijk, °1994) volgde eerst een opleiding aan het Conservatoire national supérieur de Musique et de Danse van Parijs en daarna bij het Junior Ballet, waarmee ze optrad in choreografieën van Nathalie Pubellier en Cristiana Morganti. Na haar studie reisde ze in 2014 naar Japan om er Le Baiser van Thomas Lebrun te dansen. Hetzelfde jaar werd ze lid van het gezelschap Compagnie du Hanneton, onder leiding van James Thierrée, voor de creatie van Tabac Rouge. Deze productie kreeg de Molièreprijs voor visuele creatie in 2014, waarna een internationale tour naar o.a. het Sydney Festival, het Chekhov Festival (Moskou, Sint-Petersburg en Jekaterinenburg) en het BAM Next Wave Festival (New York) volgde. Ze werkte ook samen met Salia Sanou voor de creatie van Du Désir d'Horizons, een stuk geïnspireerd op dansworkshops gehouden in vluchtelingenkampen in Burkina Faso, Afrika. In 2016 werd ze lid van Rosas voor de herneming van Rain.

Cintia Sebők (1995, Hongarije) studeerde van 2007 tot 2014 aan de Győri Dance and Fine Arts School in Hongarije. Na haar studies werkte ze samen met verschillende Hongaarse choreografen. Ze werd lid van de Central Europe Dance Company en werkte samen met Kláry Pataki aan Notes en We live happily. In 2016 werd ze toegelaten tot P.A.R.T.S., waar ze in 2019 afstudeerde. Tijdens haar studies creëerde ze een duet met  Stanley Olivier, Sorry not Sorry, werkte ze samen met Boris Charmatz aan 1000 Gestures, liep ze stage bij Rosas en maakte ze deel uit van de creatie Somnia van Anne Teresa en Jolente De Keersmaeker. Cintia Sebők vervoegde Rosas voor de heropvoering van Bartók/Beethoven/Schönberg en Drumming. Voordat ze zich voltijds bij Rosas aansloot, werkte ze met Patrik Kelem aan Cryptik Bodies. Sindsdien nam ze deel aan de creatie van de Rosas producties Mystery Sonatas / for Rosa (2022) en Forêt (2022) in Musée du Louvre, Parijs. Cintia maakt ook deel uit van EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Jacob Storer (1992, USA) studeerde in 2016 af aan P.A.R.T.S. en werd in 2017 lid van de Trisha Brown Dance Company. Momenteel is hij gevestigd in Brussel en werkt hij mee aan projecten rond somatische belichaming, beweging, muziek en semantiek van de taal. Hij gaf eerder les aan de NYU Tisch School of the Arts, New York; Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Istanbul; en P.A.R.T.S. Storer was betrokken bij de creatie van de nieuwe choreografie van Anne Teresa De Keersmaeker voor West Side Story op Broadway (New York) in 2019. In 2020 vervoegde hij Rosas en sindsdien danste hij in Mystery Sonatas / for Rosa (2022), de Dark Red museumprojecten en Forêt (2022). Jacob maakt ook deel uit van EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Ariadna Navarrete Valverde (2000, Costa Rica) startte haar artistieke studies in 2013 aan het Conservatorio de Castella, waar ze werd opgeleid in hedendaagse dans, klassiek ballet, theater, muziek en beeldende kunst.  Ariadna studeerde af in 2017 en werkte vervolgens met verschillende choreografen, waaronder Henriette Borbon, Carmen Calderon, Erick Jimenez, Nandayure Harley. Ze trad ook op tijdens het XXXIV Graciela Moreno's Choreographers Festival. In 2018 zette ze haar studie voort aan de Dansschool van de Nationale Universiteit van Costa Rica (UNA). In hetzelfde jaar trad ze op met de Chamber Dance Company UNA, geregisseerd door Nandayure Harley. Later in 2019 begon ze aan de Training Cycle van P.A.R.T.S, Brussel, die ze in 2022 voltooide. Tijdens de Training Cycle voerde ze werken uit van Trisha Brown, Fabrice Mazliah, Maria Hassabi, Anne Teresa De Keersmaeker. Ze maakte ook haar eigen werk, dat werd gepresenteerd op Dansand Festival in 2021 en het GXIII Festival in 2022. Na haar afstuderen bleef ze haar eigen artistieke carrière ontwikkelen in Brussel. In 2023 vervoegde ze Rosas voor EXIT ABOVE - after the tempest / d'après la tempête / naar de storm.

Sue-Yeon Youn werd geboren in 1981 in Zuid-Korea. In 1987 ging ze ballet en traditionele Koreaanse dans studeren en in 1994 begon ze les te volgen aan de Seoul Arts High School. In 2002 studeerde ze af aan het dansdepartement van de Koreaanse National University of Arts. Tussen 2001 en 2003 werkte ze als danseres voor de Sungsoo Ahn Pick-up Group in Korea. Daarna studeerde Sue-Yeon aan de Rotterdamse Dansacademie en volgde ze de Research Cycle aan P.A.R.T.S., waar ze in 2006 afstudeerde met Love. Death. My life with Ting-Yu. Oh wait, I am you. In 2006 nam ze deel aan Deborah Hay’s Solo Performance Comminssioning project o,o in Schotland. Sue-Yeon kwam bij Rosas voor de creatie van Steve Reich Evening en werkte sindsien mee aan Zeitung, En Atendant, Golden Hours (As you like it), en de herneming van Rosas danst Rosas, Bartok/Mikrokosmos en Drumming (2012). Daarnaast werkte ze met David Zambrano voor Soul Project (2006) en creeërde ze een duet voor zijn voorstelling Holes. In 2016 maakte Sue-Yeon deel uit van de creatie New Narratives van Georgia Vardarou.