Rosas

The Song spreekt over een wereld die zich steeds sneller, in wervelend tempo, voorbijloopt. Een wereld waarin de versnelling zodanig toeneemt, dat stilstand imminent wordt. Centraal in deze wervelwind van verandering staat, nog steeds, het lichaam. Als klankbord in een chaotisch transformerende werkelijkheid. 

In The Song staan 10 dansers – negen mannen en één vrouw – opgesteld in een kaal speelvlak. De scène gestript tot op haar naakte basiselementen. Tot op de elementaire onderdelen van het theater: licht, geluid beweging. Het speelveld dat Anne Teresa De Keersmaeker uitzet, samen met kunstenaars Ann Veronica Janssens en Michel François, is een woestijn. Het barre land dat ondanks zichzelf telkens weer het leven geeft aan nieuwe mogelijkheden: een speels huppelende solo, waarin het lichaam zijn eigen gewichtloosheid opzoekt. Een groepschoreografie als een zwerm vogels in volle vlucht, de steeds verschuivende patronen tegelijkertijd een proeve van mathematische precisie en van menselijke inventiviteit.